معامله فیوچرز در صرافی کوکوین

معامله فیوچرز در صرافی کوکوین، فرصتی برای سودآوری از نوسانات بازار ارزهای دیجیتال با استفاده از اهرم است، اما این کار مستلزم درک عمیق ابزارها و مدیریت دقیق ریسک هاست. این راهنما شما را با جزئیات کامل این معاملات آشنا می کند.

بازار ارزهای دیجیتال، با نوسانات هیجان انگیز و فرصت های بی شمار، همیشه محلی برای جذب معامله گران بوده است. در میان ابزارهای مختلف معاملاتی، فیوچرز (Futures) یا قراردادهای آتی، جایگاه ویژه ای دارد. این نوع معاملات به کاربران این امکان را می دهد که با اهرم، پتانسیل سودآوری خود را در هر دو جهت بازار (صعودی یا نزولی) افزایش دهند. صرافی کوکوین (KuCoin)، سال ها به عنوان یکی از پلتفرم های پیشرو در ارائه این نوع معاملات شناخته می شد و بسیاری از معامله گران، از جمله کاربران ایرانی، از خدمات آن بهره می بردند. اما با تغییر سیاست ها و محدودیت ها، مسیر پیش رو برای کاربران ایرانی پیچیده تر شده است.

در این مقاله جامع، تلاش شده است تا تجربه معامله فیوچرز در صرافی کوکوین، از فعال سازی حساب و آشنایی با انواع قراردادها تا درک عمیق اهرم، انواع سفارش گذاری و مدیریت پوزیشن ها، به صورت گام به گام و با جزئیات کامل بررسی شود. همچنین، با توجه به شرایط فعلی، به وضعیت کاربران ایرانی و ریسک های موجود به طور شفاف اشاره خواهد شد. در نهایت، با درک این پیچیدگی ها، می توان تصمیمات آگاهانه تری در مسیر معاملات پرچالش فیوچرز گرفت.

آشنایی با پلتفرم فیوچرز کوکوین: ویژگی ها و مزایا

معاملات فیوچرز، نوعی از ابزارهای مالی مشتقه هستند که به معامله گران اجازه می دهند بدون نیاز به مالکیت واقعی یک دارایی، روی نوسانات قیمت آن شرط بندی کنند. این قراردادها، توافقی برای خرید یا فروش یک دارایی مشخص با قیمتی از پیش تعیین شده در آینده هستند. صرافی کوکوین، به دلیل ارائه اهرم های بالا و تنوع زیاد جفت ارزها، در گذشته یکی از انتخاب های محبوب برای معامله فیوچرز به شمار می رفت.

معامله گران اغلب به دنبال پلتفرمی می گردند که سرعت بالا، نقدینگی مناسب و ابزارهای تحلیلی قدرتمند را در اختیارشان بگذارد. کوکوین با پشتیبانی از اهرم تا ۱۰۰ برابر برای برخی از دارایی ها و ارائه بیش از ۱۰۰ محصول آتی دائمی و سه ماهه، سعی در پاسخگویی به این نیازها داشت. رابط کاربری فیوچرز کوکوین، در نسخه های مختلف خود، هم برای مبتدیان و هم برای حرفه ای ها طراحی شده بود تا هر کسی بتواند تجربه معاملاتی مناسب خود را پیدا کند. اگرچه تعداد رمزارزهای قابل معامله در بخش فیوچرز کمتر از بازار اسپات بود، اما همچنان تنوع چشمگیری داشت.

انواع قراردادهای فیوچرز در کوکوین: کدام برای شما مناسب بود؟

در دنیای معاملات فیوچرز کوکوین، معامله گران با انواع مختلفی از قراردادها روبرو می شدند که هر کدام ویژگی ها و کاربردهای خاص خود را داشت. شناخت این تفاوت ها برای انتخاب استراتژی مناسب، حیاتی بود.

قراردادهای دائمی (Perpetual Contracts)

این نوع قراردادها، همان طور که از نامشان پیداست، تاریخ انقضا نداشتند و معامله گران می توانستند پوزیشن های خود را تا زمانی که می خواستند باز نگه دارند. ویژگی بارز قراردادهای دائمی، وجود نرخ تامین مالی (Funding Rate) بود. این نرخ، هر ۸ ساعت یک بار بین معامله گران لانگ و شورت مبادله می شد تا قیمت قرارداد به قیمت لحظه ای دارایی پایه نزدیک بماند.

قراردادهای تحویلی (Delivery Contracts)

بر خلاف قراردادهای دائمی، قراردادهای تحویلی دارای تاریخ انقضا و تسویه مشخص بودند. در کوکوین، این قراردادها معمولاً به صورت سه ماهه یا شش ماهه روی دارایی های اصلی مانند بیت کوین (BTC) و اتریوم (ETH) ارائه می شدند. در تاریخ انقضا، پوزیشن ها به صورت خودکار تسویه می شدند و سود یا زیان به حساب معامله گر واریز می شد.

قراردادهای خطی (Linear Contracts – USDT Margined)

این قراردادها از تتر (USDT) به عنوان مارجین استفاده می کردند. به این معنی که سود و زیان شما نیز با USDT محاسبه می شد. سادگی و استفاده از استیبل کوینی مانند تتر، این نوع قراردادها را برای بسیاری از معامله گران جذاب می کرد، چرا که نیازی به نگهداری ارز دیجیتال پایه پرنوسان به عنوان وثیقه نبود و ریسک نوسان خود مارجین کاهش می یافت.

قراردادهای معکوس (Inverse Contracts – Coin Margined)

در قراردادهای معکوس، مارجین بر پایه خود دارایی مبنا (مثلاً بیت کوین برای قراردادهای BTC) بود. یعنی برای معامله یک قرارداد BTC/USDT، باید بیت کوین به عنوان وثیقه در حساب فیوچرز نگهداری می شد. سود و زیان نیز با همان دارایی پایه (مثلاً BTC) محاسبه می شد. این نوع قراردادها برای معامله گرانی که خود مالک دارایی بودند و می خواستند از آن به عنوان وثیقه استفاده کنند، مناسب بود.

تجربه نشان می دهد که انتخاب نوع قرارداد فیوچرز، تأثیر مستقیمی بر استراتژی معاملاتی و مدیریت ریسک دارد. قراردادهای دائمی انعطاف پذیری بیشتری از نظر زمان نگهداری پوزیشن ارائه می دهند، اما نرخ تامین مالی می تواند هزینه های پنهانی به همراه داشته باشد.

برای درک بهتر تفاوت ها، می توان به جدول مقایسه ای زیر نگاهی انداخت:

ویژگی	قراردادهای دائمی	قراردادهای تحویلی	قراردادهای خطی (USDT Margined)	قراردادهای معکوس (Coin Margined)
تاریخ انقضا	ندارد	دارد	ندارد	ندارد
مارجین مورد استفاده	USDT یا ارز دیجیتال	USDT یا ارز دیجیتال	USDT	ارز دیجیتال پایه
محاسبه سود/زیان	با مارجین (USDT/ارز دیجیتال)	با مارجین (USDT/ارز دیجیتال)	با USDT	با ارز دیجیتال پایه
نرخ تامین مالی (Funding Rate)	دارد	ندارد	دارد	دارد

پلتفرم های فیوچرز کوکوین: انتخابی برای هر سطح

کوکوین با هدف پاسخگویی به نیازهای مختلف معامله گران، پلتفرم فیوچرز خود را در سه نسخه متفاوت ارائه کرده بود:

KuCoin Futures Lite

این نسخه برای معامله گران مبتدی و کسانی که به دنبال سادگی هستند، طراحی شده بود. رابط کاربری آن بسیار ساده تر از نسخه Pro بود و از پیچیدگی های غیرضروری پرهیز می کرد. هدف، ایجاد تجربه ای روان و دلپذیر برای ورود به معاملات فیوچرز بود. در Futures Lite، کاربران به سرعت می توانستند بین قراردادهای USDT-margined یا BTC-margined انتخاب کرده و به جفت ارزهای اصلی دسترسی داشته باشند.

KuCoin Futures Pro

این نسخه، محیطی پیشرفته و کامل را برای معامله گران حرفه ای فراهم می کرد. با ابزارهای تحلیلی گسترده، دفترچه سفارشات (Order Book) جامع، و امکانات پیشرفته تر، Futures Pro به معامله گران با تجربه اجازه می داد تا با دید عمیق تری وارد بازار شوند و استراتژی های پیچیده تری را اجرا کنند.

KuCoin Futures Brawl

این پلتفرم با رویکردی متفاوت، جنبه سرگرمی و آموزشی را با معاملات فیوچرز ترکیب می کرد. کاربران می توانستند در مسابقات معاملاتی شرکت کنند و با جمع آوری امتیازات، شانس خود را برای برنده شدن جوایز از استخر نقدینگی صرافی امتحان کنند. این بخش به نوعی پلی بود بین دنیای جدی معاملات و فعالیت های سرگرم کننده، به خصوص برای کاربران تازه کاری که می خواستند با ریسک کمتر با مفاهیم فیوچرز آشنا شوند.

انتخاب پلتفرم مناسب به سطح تجربه و اهداف معاملاتی هر فرد بستگی داشت. مبتدیان معمولاً با نسخه Lite شروع می کردند تا با اصول اولیه آشنا شوند، در حالی که حرفه ای ها مستقیماً به نسخه Pro می رفتند تا از تمام امکانات بهره مند شوند.

گام اول: فعال سازی حساب فیوچرز در کوکوین و وضعیت کاربران ایرانی

فعال سازی حساب فیوچرز در کوکوین، زمانی فرآیندی نسبتاً ساده بود. کافی بود یک حساب کاربری در صرافی ایجاد شود و پس از ورود، به بخش Futures رفته و قوانین را پذیرفت. تعیین یک رمز عبور معاملاتی (Trading Password) شش رقمی نیز برای افزایش امنیت سفارشات الزامی بود.

اما نکته ای که در حال حاضر برای کاربران ایرانی از اهمیت حیاتی برخوردار است، وضعیت فعلی کوکوین برای کاربران ایرانی است. صرافی کوکوین، در اطلاعیه ای رسمی، احراز هویت (KYC) را برای تمامی کاربران اجباری کرده است. این بدان معناست که کاربران ایرانی، به دلیل تحریم های بین المللی، قادر به انجام فرآیند KYC نیستند و عملاً نمی توانند به طور قانونی و ایمن از خدمات این صرافی، از جمله معاملات فیوچرز، استفاده کنند.

استفاده از کوکوین برای کاربران ایرانی در حال حاضر با ریسک های بسیار بالایی همراه است. هرگونه تلاش برای دور زدن محدودیت ها با استفاده از ابزارهایی مانند VPN یا VPS، می تواند منجر به بلوکه شدن دارایی ها و از دست رفتن سرمایه شود. تجربه تلخ مسدود شدن حساب ها در صرافی های بین المللی، هشداری جدی برای تمامی معامله گران ایرانی است.

گام دوم: انتقال دارایی به حساب فیوچرز (با فرض دسترسی)

پس از فعال سازی بخش فیوچرز (با فرض اینکه کاربر خارج از ایران باشد یا ریسک های مربوط به دور زدن محدودیت ها را پذیرفته باشد)، مرحله بعدی انتقال دارایی به حساب فیوچرز بود. این فرآیند از دو طریق اصلی امکان پذیر بود:

1. انتقال داخلی از حساب اسپات: اگر کاربر از قبل در حساب اسپات (Spot Account) خود دارایی داشت، می توانست به راحتی از طریق گزینه Internal Transfer یا انتقال، مقدار دلخواه از ارز دیجیتال را به حساب فیوچرز خود منتقل کند. این روش سریع و بدون کارمزد بود.
2. واریز مستقیم ارز دیجیتال: راه دیگر، واریز مستقیم ارز دیجیتال از پلتفرم های دیگر به کیف پول فیوچرز کوکوین بود. این کار با انتخاب گزینه Deposit در بخش Futures Account و دریافت آدرس کیف پول انجام می شد.

همواره توجه به حداقل موجودی مورد نیاز برای مارجین و انتخاب ارزهای پشتیبانی شده برای وثیقه، از نکات مهم در این مرحله بود.

گام سوم: انواع سفارش گذاری در فیوچرز کوکوین و نحوه استفاده از آن ها

نحوه ثبت سفارش، قلب تپنده هر معامله ای است. در فیوچرز کوکوین، ابزارهای مختلفی برای ثبت سفارش وجود داشت که هر کدام در شرایط خاصی کاربرد داشتند و شناخت دقیق آن ها برای معامله گری موفق ضروری بود.

سفارش Market (سفارش بازار)

با این نوع سفارش، معامله گر به سرعت و با بهترین قیمت موجود در لحظه، خرید یا فروش انجام می داد. این سفارش برای مواقعی که سرعت عمل اهمیت داشت، مناسب بود، اما ممکن بود در بازارهای کم عمق با لغزش (Slippage) همراه شود.

سفارش Limit (سفارش محدود)

سفارش لیمیت به معامله گر اجازه می داد تا قیمت دلخواه خود را برای خرید یا فروش تعیین کند. سفارش تنها زمانی اجرا می شد که قیمت بازار به قیمت تعیین شده برسد. این روش برای کنترل دقیق تر قیمت ورود یا خروج مناسب بود.

سفارش Stop (سفارش توقف)

سفارشات توقف، ابزارهای حیاتی برای مدیریت ریسک بودند و به دو نوع اصلی تقسیم می شدند:

• Stop-Limit (حد ضرر با قیمت محدود): در این نوع سفارش، پس از رسیدن قیمت بازار به قیمت توقف (Stop Price)، یک سفارش لیمیت با قیمت محدود (Limit Price) از پیش تعیین شده ثبت می شد. این روش کنترل بیشتری بر قیمت اجرا می داد.
• Stop-Market (حد ضرر با قیمت بازار): با رسیدن قیمت به قیمت توقف، یک سفارش بازار اجرا می شد. این روش اطمینان از اجرای سریع سفارش را فراهم می کرد، اما ممکن بود در شرایط نوسانی با لغزش همراه باشد.

سفارش Trailing Stop (حد ضرر متحرک)

سفارش Trailing Stop یک ابزار پیشرفته تر بود که معامله گران حرفه ای از آن برای قفل کردن سود یا محدود کردن ضرر در روندهای قوی استفاده می کردند. این سفارش، حد ضرر را به صورت پویا و بر اساس یک فاصله از پیش تعیین شده (Trailing Distance) با قیمت بازار حرکت می داد. اگر قیمت در جهت سود حرکت می کرد، حد ضرر نیز به همان نسبت جابجا می شد، اما اگر قیمت برمی گشت، حد ضرر در آخرین نقطه خود ثابت می ماند و با رسیدن قیمت به آن، پوزیشن بسته می شد. این قابلیت، به معامله گران اجازه می داد تا از روندهای صعودی یا نزولی به بهترین شکل بهره ببرند، بدون اینکه نیازی به تنظیم دستی حد ضرر در هر لحظه داشته باشند.

سفارشات پیشرفته: Post-Only، Hidden، IOC، FOK، GTC

• Post-Only: این گزینه تضمین می کرد که سفارش شما همیشه به عنوان میکر (Maker) ثبت شود، یعنی به دفترچه سفارشات اضافه شود و بلافاصله اجرا نشود. این امر به معامله گران امکان بهره مندی از کارمزد میکر (معمولاً کمتر) را می داد.
• Hidden: سفارش شما را از دید سایر معامله گران در دفترچه سفارشات مخفی می کرد.
• IOC (Immediate Or Cancel): این سفارش فوراً اجرا می شد و هر بخش اجرا نشده از آن لغو می شد.
• FOK (Fill Or Kill): این سفارش تنها در صورتی اجرا می شد که بتواند به طور کامل و بلافاصله اجرا شود، در غیر این صورت به طور کامل لغو می شد.
• GTC (Good Till Cancel): سفارش تا زمانی که به طور دستی لغو شود یا به طور کامل اجرا شود، معتبر می ماند.

این تنظیمات پیشرفته، به معامله گران اجازه می داد تا با ظرافت بیشتری استراتژی های خود را پیاده سازی کنند و کنترل دقیقی بر نحوه ورود و خروج از بازار داشته باشند.

گام چهارم: درک اهرم (Leverage) و انواع مارجین در کوکوین

اهرم، تیغ دو لبه معاملات فیوچرز است. این ابزار به معامله گران امکان می دهد تا با سرمایه کمتر، پوزیشن های بزرگ تری را باز کنند و پتانسیل سود (و البته زیان) خود را چند برابر افزایش دهند.

اهرم چیست؟

اهرم، در واقع پولی است که از صرافی قرض گرفته می شود تا حجم پوزیشن معاملاتی افزایش یابد. به عنوان مثال، با اهرم ۱۰x، با ۱۰۰ دلار سرمایه می توان پوزیشنی به ارزش ۱۰۰۰ دلار باز کرد. در کوکوین، اهرم برای دارایی های اصلی می توانست تا ۱۰۰x نیز برسد. هرچه اهرم بالاتر باشد، نوسانات کوچک تر قیمت می توانست منجر به سود یا زیان بزرگ تری شود. این موضوع اهمیت مدیریت ریسک را به شدت بالا می برد.

انواع مارجین: کراس مارجین و ایزولیتد مارجین

کوکوین دو نوع اصلی مارجین برای معاملات فیوچرز ارائه می داد که انتخاب بین آن ها بر مدیریت ریسک پوزیشن ها تأثیر چشمگیری داشت:

• کراس مارجین (Cross Margin): در این حالت، تمام موجودی حساب فیوچرز شما به عنوان وثیقه برای همه پوزیشن های باز شما در نظر گرفته می شد. مزیت آن این بود که پوزیشن ها زمان بیشتری برای برگشت به سود داشتند و دیرتر لیکویید می شدند. اما ریسک بزرگ آن، از دست دادن تمام موجودی حساب در صورت لیکویید شدن بود.
• ایزولیتد مارجین (Isolated Margin): در این روش، تنها مقدار مشخصی از سرمایه به عنوان مارجین برای هر پوزیشن اختصاص داده می شد. در صورت رسیدن به قیمت لیکوییدیشن، تنها مارجین اختصاص یافته به آن پوزیشن از دست می رفت و سایر دارایی های حساب فیوچرز ایمن می ماندند. این روش برای مدیریت ریسک بهتر و جلوگیری از لیکویید شدن کل حساب، مناسب تر بود.

معامله گران باید با دقت و بر اساس استراتژی و تحمل ریسک خود، اهرم و نوع مارجین مناسب را انتخاب می کردند. انتخاب اهرم بالا بدون درک کافی از ریسک ها، می توانست به سرعت منجر به از دست رفتن سرمایه شود.

پوزیشن های Long و Short: کسب سود در هر جهت بازار

یکی از جذابیت های اصلی معاملات فیوچرز، امکان کسب سود هم از افزایش و هم از کاهش قیمت دارایی ها است. این کار از طریق دو پوزیشن اصلی Long (خرید) و Short (فروش) انجام می شود.

پوزیشن Long (خرید)

هنگامی که معامله گری پوزیشن Long باز می کند، انتظار دارد قیمت دارایی در آینده افزایش یابد. در این حالت، او با قیمت فعلی، قرارداد خرید یک دارایی را می بندد به این امید که در آینده آن را با قیمت بالاتری بفروشد. اگر قیمت افزایش یابد، معامله گر سود کسب می کند و در صورت کاهش قیمت، متحمل ضرر می شود.

پوزیشن Short (فروش)

در مقابل، زمانی که معامله گری پوزیشن Short باز می کند، انتظار دارد قیمت دارایی در آینده کاهش یابد. او قرارداد فروش یک دارایی را با قیمت فعلی می بندد، با این فرض که در آینده می تواند آن را با قیمت پایین تری خریداری کرده و سود کند. اگر قیمت کاهش یابد، معامله گر سود می برد و در صورت افزایش قیمت، ضرر می کند.

در رابط کاربری کوکوین، باز کردن پوزیشن های Long و Short به سادگی و با انتخاب دکمه های Buy/Long یا Sell/Short پس از تعیین نوع سفارش و اهرم، انجام می شد. این قابلیت امکان می داد تا معامله گران در هر شرایط بازار، به دنبال فرصت های سودآوری باشند.

مدیریت و بستن پوزیشن های فیوچرز در کوکوین

پس از باز کردن یک پوزیشن، مدیریت فعال آن برای کنترل سود و زیان بسیار مهم است. کوکوین ابزارهایی برای مشاهده، تنظیم و بستن پوزیشن ها در اختیار معامله گران قرار می داد.

مشاهده پوزیشن های باز

تمام پوزیشن های باز کاربر، در بخش Open Positions یا پوزیشن های باز در پایین صفحه معاملاتی نمایش داده می شد. در این بخش، اطلاعات حیاتی مانند قیمت ورودی (Entry Price)، قیمت لحظه ای بازار (Mark Price)، قیمت لیکوییدیشن (Liquidation Price)، سود و زیان تحقق یافته (Realized PNL) و تحقق نیافته (Unrealized PNL)، و مارجین مورد استفاده قابل مشاهده بود.

تنظیم حد سود (Take-Profit) و حد ضرر (Stop-Loss)

یکی از مهمترین ابزارهای مدیریت ریسک، تنظیم حد سود و حد ضرر بود. معامله گران می توانستند برای هر پوزیشن باز، قیمت هایی را برای Take-Profit (بستن پوزیشن با سود مشخص) و Stop-Loss (بستن پوزیشن برای جلوگیری از ضرر بیشتر) تعیین کنند. این دستورات به صورت خودکار عمل می کردند و به معامله گر کمک می کردند تا در غیاب او نیز پوزیشن ها طبق برنامه مدیریت شوند.

بستن پوزیشن به صورت دستی (Close Position)

بستن یک پوزیشن در کوکوین به دو روش اصلی امکان پذیر بود:

1. بستن با سفارش Market Order: با انتخاب دکمه Close Position و سپس Market Close، پوزیشن با بهترین قیمت موجود در بازار در لحظه بسته می شد. این روش سرعت بالایی داشت.
2. بستن با سفارش Limit Order: در این روش، معامله گر می توانست قیمت دلخواه خود را برای بستن پوزیشن تعیین کند و پوزیشن تنها در صورت رسیدن قیمت بازار به آن نقطه بسته می شد. این روش کنترل بیشتری بر قیمت خروج ارائه می داد.

علاوه بر این، با ثبت یک سفارش در جهت عکس پوزیشن فعلی (مثلاً فروش در پوزیشن Long)، می توانستند حجم پوزیشن را کاهش داده یا به صفر برسانند و عملاً آن را ببندند.

محاسبه کارمزد معاملات فیوچرز در کوکوین

کارمزدها بخش جدایی ناپذیری از معاملات هستند و درک نحوه محاسبه آن ها برای ارزیابی سودآوری نهایی ضروری است. در کوکوین، کارمزدهای فیوچرز شامل موارد زیر بود:

کارمزد میکر (Maker Fee) و تیکر (Taker Fee)

این دو نوع کارمزد بر اساس نقشی که معامله گر در دفترچه سفارشات ایفا می کند، دریافت می شدند:

• کارمزد میکر (Maker Fee): زمانی که سفارشی (مانند Limit Order) در دفترچه سفارشات قرار می گیرد و نقدینگی به بازار اضافه می کند، معامله گر میکر محسوب می شود. کارمزد میکر معمولاً کمتر از کارمزد تیکر بود.
• کارمزد تیکر (Taker Fee): زمانی که سفارشی (مانند Market Order) فوراً با یک سفارش موجود در دفترچه سفارشات تطابق می یابد و نقدینگی را از بازار برمی دارد، معامله گر تیکر محسوب می شود.

نرخ تامین مالی (Funding Rate)

در قراردادهای دائمی، نرخ تامین مالی یک هزینه دوره ای بود که هر ۸ ساعت یک بار بین معامله گران لانگ و شورت مبادله می شد. هدف از این نرخ، نزدیک نگه داشتن قیمت قرارداد دائمی به قیمت لحظه ای دارایی پایه بود. اگر نرخ تامین مالی مثبت بود، لانگ گیرندگان به شورت گیرندگان پرداخت می کردند و بالعکس.

کارمزد تسویه (Settlement Fee)

این کارمزد فقط در قراردادهای تحویلی و در زمان انقضا و تسویه پوزیشن ها دریافت می شد.

یک جدول به روز از کارمزدها و مثال های محاسبه، به معامله گران کمک می کرد تا هزینه های خود را دقیق تر پیش بینی کنند. مراجعه به صفحه رسمی کارمزدهای کوکوین برای اطمینان از جدیدترین نرخ ها همیشه توصیه می شد.

نوع کارمزد	قراردادهای دائمی	قراردادهای تحویلی
کارمزد تیکر	0.06%	0.06%
کارمزد میکر	0.02%	0.02%
نرخ تامین مالی دوره ای	متغیر (هر ۸ ساعت)	ندارد
کارمزد تسویه قرارداد	ندارد	0.025%

لیکویید شدن (Liquidation) در فیوچرز: بزرگترین ریسک و راه های جلوگیری

لیکویید شدن، کابوس هر معامله گر فیوچرزی است. این اتفاق زمانی می افتد که قیمت بازار بر خلاف جهت پوزیشن معامله گر حرکت کند و موجودی مارجین او به حدی کاهش یابد که دیگر نتواند حداقل نیازهای وثیقه (Maintenance Margin) را پوشش دهد. در این نقطه، صرافی به صورت خودکار پوزیشن را می بندد و معامله گر تمام مارجین استفاده شده در آن پوزیشن را از دست می دهد.

لیکویید شدن چیست و چگونه اتفاق می افتد؟

قیمت لیکوییدیشن، قیمتی است که اگر بازار به آن برسد، پوزیشن شما به طور اجباری بسته می شود. این قیمت بر اساس اهرم، قیمت ورودی، و نوع مارجین (کراس یا ایزولیتد) محاسبه می شود. با افزایش اهرم، فاصله بین قیمت ورودی و قیمت لیکوییدیشن کمتر شده و ریسک لیکویید شدن افزایش می یابد.

استراتژی های پیشگیری:

• استفاده از اهرم مناسب: اهرم های بالا جذاب هستند، اما ریسک را به شدت افزایش می دهند. انتخاب اهرم پایین تر، فضای بیشتری برای نوسانات بازار فراهم می کند.
• تنظیم دقیق حد ضرر (Stop-Loss): حد ضرر، یک محافظت کلیدی است. با تعیین یک حد ضرر معقول، می توان پیش از رسیدن به قیمت لیکوییدیشن، پوزیشن را با ضرر کنترل شده بست.
• افزودن مارجین (Margin Call): در صورت نزدیک شدن قیمت به حد لیکوییدیشن، می توان با افزودن مارجین بیشتر به پوزیشن، قیمت لیکوییدیشن را از قیمت فعلی بازار دورتر کرد و زمان بیشتری برای برگشت بازار به معامله گر داد.
• مدیریت سایز پوزیشن: هرگز بخش بزرگی از سرمایه خود را وارد یک پوزیشن اهرم دار نکنید. مدیریت سایز پوزیشن به گونه ای که حتی در صورت لیکویید شدن، بخش قابل توجهی از سرمایه شما حفظ شود، حیاتی است.

هیچ معامله گری نمی تواند بازار را با اطمینان ۱۰۰٪ پیش بینی کند. بنابراین، اولویت اصلی در معاملات فیوچرز، محافظت از سرمایه است. همیشه با احتیاط عمل کنید و فقط سرمایه ای را وارد این معاملات کنید که از دست دادن آن، زندگی مالی شما را مختل نمی کند.

وضعیت کوکوین برای کاربران ایرانی و جایگزین های مناسب

همان طور که پیشتر اشاره شد، صرافی کوکوین فرآیند احراز هویت (KYC) را برای تمامی کاربران خود اجباری کرده است. این سیاست، عملاً استفاده مستقیم از این صرافی را برای کاربران ایرانی غیرممکن می سازد. هرگونه تلاش برای دور زدن این محدودیت ها، مانند استفاده از VPN یا VPS، می تواند به مسدود شدن حساب و از دست رفتن دارایی ها منجر شود.

چرا استفاده از کوکوین برای ایرانیان ریسک بالایی دارد؟

بلوکه شدن دارایی ها، عدم دسترسی به حساب، و دشواری های بی شمار در بازیابی وجوه، تنها بخشی از مشکلاتی است که کاربران ایرانی در صورت شناسایی شدن با آن روبرو می شوند. در دنیای پرخطر ارزهای دیجیتال، افزودن این ریسک ها به ریسک های ذاتی معاملات، تصمیمی غیرمنطقی است.

جایگزین های پیشنهادی:

با وجود محدودیت ها، همچنان گزینه هایی برای معامله گران ایرانی وجود دارد:

1. صرافی های خارجی با KYC کمتر سختگیرانه: برخی صرافی های بین المللی هنوز هم سیاست های KYC نسبتاً منعطف تری دارند و امکان فعالیت با حجم محدود را بدون احراز هویت کامل فراهم می کنند. با این حال، باید در نظر داشت که این وضعیت ممکن است در هر لحظه تغییر کند و ریسک ها همچنان وجود دارند. تحقیق و بررسی شخصی و مداوم در این زمینه بسیار مهم است.
2. صرافی های داخلی معتبر با خدمات معاملات تعهدی: در داخل کشور، برخی صرافی های معتبر، خدمات معاملات تعهدی (مشابه فیوچرز) را ارائه می دهند. این پلتفرم ها به کاربران ایرانی اجازه می دهند تا با اهرم و در هر دو جهت بازار معامله کنند، البته با ویژگی ها و محدودیت های خاص خود (مانند اهرم کمتر یا تاریخ انقضا). مزیت اصلی این صرافی ها، قانونی بودن فعالیت برای کاربران ایرانی و عدم وجود ریسک بلوکه شدن دارایی به دلیل تحریم است. به عنوان مثال، برخی پلتفرم ها امکان معامله با اهرم های ۳ تا ۵ برابر را فراهم کرده اند که می تواند گزینه ای ایمن تر برای کسب تجربه باشد.

انتخاب جایگزین مناسب، نیازمند تحقیق، مقایسه کارمزدها، نقدینگی، و بررسی سابقه هر پلتفرم است. همواره توصیه می شود پیش از ورود به هر پلتفرم، از وضعیت فعلی آن برای کاربران ایرانی اطمینان حاصل کرده و با آگاهی کامل تصمیم بگیرید.

سوالات متداول (FAQ)

آیا معامله فیوچرز در کوکوین قانونی است؟

معامله فیوچرز در کوکوین برای افرادی که امکان احراز هویت را دارند، قانونی و مجاز است. اما برای کاربران ایرانی به دلیل تحریم ها و عدم امکان احراز هویت، استفاده از آن با محدودیت و ریسک همراه است و از دید صرافی غیرقانونی تلقی می شود.

حداقل مبلغ لازم برای فیوچرز در کوکوین چقدر است؟

حداقل مبلغ لازم برای فیوچرز در کوکوین بسته به جفت ارز و اهرم انتخابی متغیر بود. اما به طور کلی، با مقادیر بسیار کم (مثلاً چند دلار) نیز می توانستید پوزیشن باز کنید، اگرچه این کار برای مدیریت ریسک توصیه نمی شود.

چگونه می توانم اهرم خود را تغییر دهم؟

اهرم در کوکوین قبل از باز کردن پوزیشن و همچنین برای پوزیشن های باز (در حالت Isolated Margin) قابل تنظیم بود. در صفحه معاملاتی فیوچرز، گزینه ای برای انتخاب و تنظیم ضریب اهرم وجود داشت.

تفاوت اصلی بین معاملات فیوچرز و اسپات چیست؟

تفاوت اصلی در این است که در معاملات اسپات، شما مالک واقعی دارایی می شوید و سود شما از افزایش قیمت آن حاصل می شود. اما در فیوچرز، شما مالک دارایی نیستید و صرفاً بر اساس نوسانات قیمت آن شرط بندی می کنید و می توانید از اهرم استفاده کنید که پتانسیل سود و زیان را افزایش می دهد.

در صورت لیکویید شدن، تمام سرمایه من از بین می رود؟

در صورت لیکویید شدن پوزیشن، تنها مارجین (وثیقه) اختصاص یافته به همان پوزیشن از دست می رود. اگر از حالت Cross Margin استفاده کرده باشید، ممکن است تمام موجودی حساب فیوچرز شما لیکویید شود. اما در حالت Isolated Margin، تنها مارجین آن پوزیشن از دست می رود.

نتیجه گیری

تجربه معامله فیوچرز در صرافی کوکوین، داستانی از فرصت ها و چالش هاست. این پلتفرم، با ارائه ابزارهای قدرتمند و اهرم های بالا، زمانی بهشتی برای بسیاری از معامله گران بود که به دنبال کسب سود از نوسانات بازار بودند. اما همان طور که در این مقاله به تفصیل بررسی شد، این ابزارها همیشه با ریسک های قابل توجهی همراه هستند و نیازمند درک عمیق، آموزش مستمر و مدیریت دقیق سرمایه هستند.

برای کاربران ایرانی، وضعیت پیچیده تر است. با اجباری شدن احراز هویت در کوکوین، مسیرهای سنتی مسدود شده و هرگونه تلاش برای ادامه فعالیت، می تواند به از دست رفتن سرمایه منجر شود. این تجربه به ما یادآوری می کند که در دنیای پرشتاب ارزهای دیجیتال، آگاهی از قوانین، محدودیت ها و ریسک ها، به اندازه دانش تحلیل بازار اهمیت دارد. انتخاب پلتفرم های جایگزین داخلی یا صرافی های خارجی با دقت و تحقیق فراوان، گام بعدی برای ادامه فعالیت در این بازار است. مهمترین درس، همواره احتیاط و عدم ورود با تمام سرمایه به معاملاتی است که ریسک های ذاتی بالایی دارند.