ابراز علاقه خاص یک دانشجو به مقام معظم رهبری

گزارش اختصاصی سوشال مگ از حاشیه یک دیدار؛

دیدار رمضانی رهبر انقلاب و تشکل های دانشجویی هر ساله برگزار می شود و دانشجویان فرصتی می یابند که دغدغه های خود را با صراحت در این جلسه مطرح کنند.

به گزارش گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری سوشال مگ– راحله کاویار؛ بیست و هفتمین روز از ماه مبارک رمضان دیدار مقام معظم رهبری با جمعی از تشکل های دانشجویی برگزار شد. این دیدار سالانه فرصتی است تا نمایندگان تشکل های دانشجویی در فضایی صمیمی و البته صریح و بدون محافظه کاری نظرات، دیدگاه ها و انتقادات خود را در مورد مسایل مختلف اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کشور با رهبری بیان و همچنین نقشه راه عملکرد خود را از ایشان دریافت کنند. 

من نیز به این دیدار دعوت شدم و در روز موعود به محل موردنظر مراجعه و همراه با بسیاری از دانشجویان در صف منتظر بودم تا وارد حسینیه شویم. از همان جا دل به دریا زدم و با دانشجویان شروع به گپ و گفت کردم از استان ها، دانشگاه ها و رشته های مختلف آمده بودند. از دانشجوی دختری که از تبریز آمده بود، پرسیدم سخت نبود این همه راه تا تهران آمدید؟ با صراحت گفت: راه بیشتر از این هم باشد، بازهم می آیم!

چند دانشجوی سمنانی کمی جلوتر از من در صف ایستاده بودند از آن ها پرسیدم اگر این فرصت نیز به شما داده شود تا مستقیم با رهبر خود صحبت کنید چه دغدغه ای را مطرح می کردید؟ یک نفرشان گفت: مسیله نظارت بر رفتار اساتید خیلی مهم است. برخی اساتید در کلاس درس حر ف هایی می زنند که با اعتقادات، فرهنگ و نظام ما فاصله دارد و با اینکه مسیولین دانشگاه از نقطه نظرات آن ها باخبر هستند، اما کاری نمی کنند و اهمیتی نمی دهند. 

دانشجوی دیگر ناامیدی و ضعف عملکرد رسانه ها در جامعه را مسیله مهمی می دانست و گفت: اگر دستاورد مهم علمی در کشور رونمایی شود، مانور رسانه ای آن خیلی کم است؛ در حالی که در کشورهای غربی این گونه نیست و کوچک ترین دستاوردشان را در رسانه ها مدام تبلیغ و از این طریق امید را به جامعه تزریق می کنند. 

دانشجوی دیگر که سربند «ما ملت شهادتیم» را نیز در دست داشت مسایل فرهنگی را دغدغه خود بیان کرد و از ترویج فرهنگ تجمل گرایی گفت که در شبکه های اجتماعی، فیلم های خانگی، تیزر های تبلیغاتی و سریال های تلویزیون و… به شکل ملموسی نشر داده می شود و این تجمل گرایی باعث افزایش سطح توقعات جوانان از زندگی شده و تصور می کنند برای آغاز زندگی مشترک باید همه امکانات فراهم باشد. 

صف جلوتر می رفت و مراحل بازرسی را یکی بعد از دیگری طی می کردم. بالاخره وارد حسینیه شدم. جمعیت زیادی هنوز داخل نشده بودند، اما صف های ابتدایی پر شده بود، بنابراین توانستم روی صندلی هایی که در کنار حسینیه تعبیه شده کرده بودند بنشینم. 

دانشجویی با دختر 5 ساله خود آمده بود. دخترک لباس سبز بلند با جوراب های صورتی پوشیده بود و مدام گریه می کرد! علت گریه های او را جویا شدم مادرش گفت می خواهد در صف های جلو بنشیند ولی جا نیست، به کنار نرده ها رفتند و از محافظ خواستند بگذارد آن ها عبور کنند تا در ردیف های جلوتر بنشیند، اما محافظ مانع شد و آن ها را به عقب هدایت کرد ناگهان گریه دخترک بلندتر از قبل شد و فضای حسینیه را پرکرد به دخترک گفتم چرا گریه می کنی؟ گفت می خواهم آقا را ببینم گفتم از همین جا که نشسته ایم و از این فاصله ایشان دیده می شوند گفت نه! می خواهم از جلو ایشان را ببینم. 

 مدتی گذشت و دوباره دخترک و مادرش به مامور امنیتی مراجعه کردند این بار به آن ها اجازه دادند که به صف های جلوتر بروند. 

جمعیت هرلحظه بیشتر می شد و دانشجویان عکس شهدا به خصوص شهید زاهدی و شهید قاسم سلیمانی را در دست داشتند. برخی هم پرچم فلسطین و ایران را در کف دست های خود رنگ آمیزی کرده بودند و عده ای هم سربند داشتند. 

حسینیه مملو از جمعیت بود و دانشجویان شعار های مختلفی می دادند و شور و هیجان فضای حسینیه را پرکرده بود. هرچند دقیقه یک بار دانشجویان با سر دادن شعار «ای پسر فاطمه منتظر شماییم» این گونه انتظار به سر آمده خود را فریاد می زدند و اشتیاق برای دیدار رهبر انقلاب را ابراز می کردند. 

فضای حسینیه در تب وتاب دیدار رهبر انقلاب بود و چشمان جوانان از اشتیاق برق می زد. بالاخره انتظار به سرآمد و رهبر عظیم الشان انقلاب وارد حسینیه شدند. همه به احترام ایشان از جا برخاستند و یکپارچه با شعار های خود از رهبر انقلاب استقبال کردند. عده ای را می دیدم که از شدت دلتنگی و انتظار اشک شوق می ریختند. 

 کم کم فضا آرام گرفت. چشمم به گوشه ای از حسینیه افتاد که مسیولین رده بالای نظام آموزش عالی و علمی کشور نشسته و برای شنیدن حرف های دانشجویان آمده بودند.

قاری با صوتی زیبا قرآن را تلاوت می کند که مورد تمجید رهبر انقلاب و حضار قرار می گیرد. با اعلام مجری، نمایندگان تشکل ها پشت تریبون قرار می گیرند و با صراحت لهجه و بدون هیچ گونه ملاحظه ای، مشکلات و چالش های پیش روی کشور را مطرح می کنند؛ ازغم جانکاه غزه بگیر تا دلار 60 هزارتومانی، از مشکلات معیشتی تا ایرادات نظام آموزش وپرورش حرف به میان آمد و دانشجویان با کف زدن صحبت های سخنرانان را تایید می کردند. 

سرم را به سمت جمعیت می چرخانم. ناگهان پسر جوانی که برگه ای را بالای سرخود نگه داشته بود توجهم را جلب می کند و سعی می کنم روی کاغذ را بخوانم نوشته بود خطبه عقد! گویا این جوان درخواست داشت که رهبری خطبه عقد او را بخواند و جالب اینکه تا پایان جلسه لحظه ای برگه خود را پایین نیاورد! 

نمایندگان تشکل ها هرگاه سخنرانی شان تمام می شد به سمت رهبر انقلاب می رفتند و درخواست هایی داشتند؛ از انگشتر بگیر تا دعای ویژه برای حل مشکلاتشان و ایشان نیز با صبر و حوصله به صحبت های آن ها گوش می دادند و نکاتی را یادادشت می کردند.

 سخنرانی نمایندگان تشکل ها تمام شد و رهبر انقلاب نکات ارزشمندی را ارایه دادند ایشان گفتند: کار اصلی دانشجو، درس خواندن است، اما در کنار آن، نگاه به مردم وجامعه و ارایه راه حل مشکلات جزو وظایف حتمی دانشجویان است. 

ایشان تاکید کردند: سه وظیفه اصلی دانشگاه یعنی «تربیت عالم»، «تولید علم» و «جهت دادن به تربیت عالم و تولید علم» است و دانشگاه های دنیا در وظیفه سوم یعنی جهت دادن به تربیت عالم و تولید علم دچار مشکل هستند و به همین علت محصولات آنها ابزار دست قدرت های استکباری و صهیونیستی می شود. 

رهبر انقلاب هنگام سخنرانی چند ثانیه سکوت کردند تا به دست نوشته های خود نگاهی بیندازند. در این لحظه یک دانشجوی آقا از این فرصت استفاده کرد و بلند فریاد زد «آقا دوست دارم»، رهبر انقلاب نیز در جواب او گفتند: خوش به حالتان که بنده را می بینید و دوست دارید، من شما نمی بینم، اما دوست تان دارم.

 

صحبت های رهبر انقلاب که تمام شد دانشجویان با اقامه نماز به امامت ایشان و افطاری مختصر بدرقه شدند. 

 و، اما نکته پایانی. دیدار رمضانی رهبر انقلاب و دانشجویان، بار دیگر نشان داد که جمهوری اسلامی ایران نظام مردم سالاری دینی است که در آن، جوانان و دانشجویان از جایگاه و منزلت بالایی برخوردارند. این دیدار همچنین نشان داد که رهبر انقلاب به گفتگوی بین نسلی و شنیدن نظرات مختلف اعتقاد دارند و از این طریق به دنبال یافتن راه حل برای مشکلات کشور هستند.