تهران ۱۴۰۳ دوست داشتنی نبود/ پایتخت دچار رهاشدگی است/ اینکه آقای زاکانی در شورای شهر دست به سینه ایستاد یک دستاورد بود

نورا حسینی: تصویر تهران در سال ۱۴۰۳ تصویری پیچیده و چالش‌برانگیز است، شهری که با مشکلات فراوان روبه‌رو است، اگرچه شهرداری تهران از دستاوردهایی همچون افزایش تعداد اتوبوس‌های برقی و بهبود زیرساخت‌ها سخن می‌گوید، اما بسیاری از شهروندان احساس می‌کنند که این اقدامات نتواسته است مشکلات اساسی پایتخت را حل کند.

در عین حال شورای شهر در مسیری نادرست حرکت می‌کند، در این شرایط آینده تهران به وضوح مبهم و نگران‌کننده به نظر می‌رسد و نیاز به تغییرات بنیادین در ساختار مدیریت شهری بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود.

مهدی اقراریان؛ رییس کمیته نظارت شورای شهر تهران درخصوص تصویر تهران در سال ۱۴۰۳ به سوشال مگ می گوید:‌ معتقدم که تصویر تهران در سال ۱۴۰۳، تصویر دوست‌داشتنی‌ای نیست. تهران، پایتختی است که با چالش‌های گوناگونی مواجه است و شاید من جزو افرادی باشم که در شورا نگاهی متفاوت به آن دارم. بخشی از هجمه‌هایی که در این سال‌ها علیه من صورت گرفته نیز احتمالاً به دلیل همین نگاه متفاوت به سیاست‌ها و اقداماتی است که در شهرداری تهران اجرا می‌شود. شهرداری مطرح می‌کند که در سالی که گذشت، «مردم بدانید که صد و چند دستگاه اتوبوس برقی آوردیم، چند صد دستگاه اتوبوس دیگر اضافه کردیم، آسفالت کردیم، رنگ کردیم، زباله‌ها را جمع‌آوری کردیم(درست، غلط، کامل یا ناقص) و چند هزار میلیارد تومان هم درآمد داشتیم، پس موفق هستیم!

شهرداری تهران موفق نبوده؛ روزهای تلخی در راه است

او ادامه می دهد: اما من باور دارم که شهرداری تهران موفق نبوده است. شهرداری در مسیری اشتباه حرکت می‌کند و اگر این سیاست‌ها در سال‌های آینده ادامه یابد، شاهد روزهای تلخی برای تهران خواهیم بود. ما در تهران با نوعی رهاشدگی در حوزه سیاست‌گذاری مواجه هستیم. بسیاری از اجزا و ارکان شهر با یکدیگر همخوانی ندارند. یکی از مواردی که در تهران دچار این ناهماهنگی است، شورای شهر و خود شهر تهران است.

اقراریان اضافه می کند :‌به نظر من، شورای شهر و تهران با یکدیگر همخوانی ندارند. امروز یک شورای شهر ۲۱ نفره داریم، درحالی‌که وقتی به سایر پایتخت‌هایی که شورا دارند نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که تعداد اعضای شورای شهرشان ۷۵، ۱۰۰ یا حتی ۱۵۰ نفر است. قوانین و مقررات فعلی شورا نیز به نظر من تاریخ مصرفشان گذشته و نیاز به بازنگری دارند. اصلاحاتی که مجلس انجام داده نیز، هیچ دردی از مشکلات شهرداری‌ها و شوراها حل نکرده است.

تهران روز به روز فرسوده‌تر می‌شود

این عضو شورای شهر تهران معتقد است: سالی که گذشت، نه سال خوبی برای شهر تهران بود، نه سال خوبی برای شوراها و نه حتی سال خوبی برای مردم و شهروندان تهرانی. من فکر می‌کنم تهران روزبه‌روز فرسوده‌تر می‌شود. از یک‌سو، تهران به نمادی از توجه ویژه در برابر سایر نقاط کشور تبدیل شده، درحالی‌که امروز شهرهایی مانند اهواز، ایلام، زاهدان و سایر مراکز استان‌ها نیاز به توجه دارند. امروز سنندج نیازمند رسیدگی است. ای کاش همان‌قدر که تهران را عزیز دردانه است، به چالش‌ها و مشکلات سایر نقاط کشور نیز توجه می‌شد.

می‌خواهند صدای نجات تهران شنیده نشود

اقراریان با بیان این که  باوجود همه این امتیازات، حال تهران همچنان خوب نیست می گوید: از همین منظر بود که کمپین «نجات تهران» را مطرح کردم. اما امروز، جریانی که منافعش در همین وضعیت نابسامان است، تلاش می‌کند که صدای نجات تهران شنیده نشود. این جریان با ایجاد فشارهای گوناگون، سعی دارد مانع از آن شود که این کمپین مورد توجه شهروندان قرار بگیرد.

شورای ششم نتیجه قهر بخش زیادی با انتخابات است

 این عضو شورای شهر تهران تاکید می کند :‌ سالی که گذشت از منظر دیگری نیز سال خوبی برای شهر تهران نبود. یکی از مهم‌ترین دلایل آن، وضعیت شورای ششم است. ما امروز با شورایی مواجه هستیم که نتیجه قهر بخش زیادی از جامعه با انتخابات است، و این اتفاق مثبتی نیست. نگرانی من، به‌عنوان یک معلم دانشگاه، تکرار همین روند در شورای هفتم است. شورایی که حتی ممکن است کم‌اثرتر از شورای ششم باشد؛ شورایی که صرفاً نمایشی از مردم‌سالاری باشد یا حتی به یک تراژدی در حوزه مردم‌سالاری تبدیل شود.

شورای هفتم به تراژدی برای مردم سالاری تبدیل نشود!

به گفته اقراریان وقتی از مشارکت ۱۰ تا ۲۰ درصدی در انتخابات صحبت می‌کنیم، این یعنی یک تراژدی برای مردم‌سالاری؛ تراژدی‌ای که به دلیل سیاست‌های نادرست، موجب قهر مردم و شهروندان تهرانی با انتخابات شوراها شده است. البته، بخشی از این مشکل نیز به قوانین، مقررات و ساختار انتخابات در تهران بازمی‌گردد. معتقدم که باید انتخابات شوراها را به سطح محلات و مناطق برد و با ایجاد تکثر در نمایندگان، ایده‌ها و افکار مختلف را نمایندگی کرد.

او ادامه می دهد :‌باید به سمت یک پارلمان شهری پویا با ارتباطات گسترده حرکت کنیم. امروز به نظر می‌رسد که بیش از آنکه شوراها شهرداری را اداره کنند، این شهرداران هستند که شوراها را تحت کنترل خود دارند. این موضوع دلایل مختلفی دارد. البته اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم، در سال گذشته تلاش‌هایی برای حل چالش‌ها و مشکلات شهر تهران صورت گرفته است.

تهران شهردار نداشت بهتر اداره می‌شد

او با طرح این پرسش که اگر تهران شهردار نداشت، آیا بسیاری از این اتفاقات رخ نمی‌داد؟ می گوید :‌من معتقدم که حتی بدون شهردار هم، بسیاری از این تحولات رخ می‌داد. کما اینکه در روزهایی که شهردار تهران مشغول بازی‌های سیاسی بود، شاهد بودیم که تهران شاید حتی بهتر از زمانی که شهردار داشت، اداره می‌شد. شاید علت این وضعیت، حضور آقای دکتر زاکانی در انتخابات بود. ما امروز با نسلی از سیاستمداران در کشور مواجه هستیم که در همه عرصه‌ها حضور دارند؛ در شهرداری، در دولت، در مجلس.این نسل از سیاستمداران، به نظر من درک درستی از نظام مسائل کشور ندارند و تغییر و تحولات را متوجه نیستند. آن‌ها همچنان با الگوهایی کشور را اداره می‌کنند که منقضی شده‌اند؛ الگوهایی که تاریخ مصرفشان گذشته و دیگر کارآمد نیستند.

رییس کمیته نظارت شورای شهر تهران تاکید می کند :‌پیامد این نوع حکمرانی این است که شما کار انجام می‌دهید، اما نتیجه‌ای در جهت رضایتمندی شهروندان ندارد. امروز مردم همچنان ساعت‌ها در ترافیک تهران گرفتارند و هیچ چشم‌انداز روشنی برای حل این معضل وجود ندارد. در حوزه حمل‌ونقل—که شاید مهم‌ترین دستاورد شورای ششم تلقی شود—می‌بینیم که رئیس شورا و معاون مربوطه از اضافه شدن هزار و چند دستگاه اتوبوس به ناوگان شهری صحبت می‌کنند. اما آیا ما، به‌عنوان شهروندان تهران، واقعاً احساس می‌کنیم که این اقدام، مسئله حمل‌ونقل را حل کرده است؟

نمایش کارآمدی داریم

اقراریان یادآوری می کند :‌ در بسیاری از حوزه‌ها، کارها برای حل مسئله انجام نمی‌شوند، بلکه برای نمایش کارآمدی صورت می‌گیرند. ما شاهد اقداماتی هستیم که بیشتر از آنکه در خدمت حل مشکلات مردم باشند، در خدمت اثبات عملکرد مسئولان و کسب پست‌های بالاتر هستند؛ گویی هدف اصلی، رسیدن به موقعیت‌های جدید و ارتقا در سلسله‌مراتب مدیریتی است، نه حل مشکلات اساسی شهر.

او با بیان این که امروز در کشور با یک حلقه بسته از مدیران مواجه هستیم؛ مدیرانی که در پست‌ها و مسئولیت‌های مختلف جابه‌جا می‌شوند. اما ملاک انتصابات، به نظر من کارنامه و عملکرد افراد نیست، بلکه نزدیکی آن‌ها به حلقه‌های قدرت و میزان پشتیبانی این حلقه‌ها از آن‌هاست می گوید :‌شما شاهد بودید که از ابتدای این دوره، تلاش‌های گوناگونی صورت گرفت تا شهردار تهران در برابر شورا پاسخگو باشد. هرچند که من باور دارم، باوجود تمام تلاش‌ها، زحمات و حتی آسیب‌هایی که منتقدان آقای دکتر زاکانی متحمل شدند، در نهایت موفق شدند که او را به صحن شورا بکشانند و وادار به پاسخگویی کنند.

تصویر دست به سینه زاکانی یعنی ما موفق بوده ایم

اقراریان اضافه می کند :‌امروز تصویری از آقای دکتر زاکانی منتشر شد که در جلسه شورا دست‌به‌سینه ایستاده بود. به نظر من، این اتفاق یک دستاورد بزرگ است. زبان بدن او در صحن شورا نشان می‌دهد که پذیرفته است این شورا، شورایی نیست که صرفاً مجری دستورات او باشد. در این شورا، نمایندگانی مستقل و آزاده حضور دارند که باوجود تمامی تهمت‌ها و هجمه‌های رسانه‌ای، همچنان بر مواضع خود ایستاده‌اند. متأسفانه، برخی از این حملات رسانه‌ای از سوی رسانه‌هایی صورت می‌گیرد که از منابع عمومی کشور تغذیه می‌شوند اما مأموریت آن‌ها چیز دیگری است. امروز، به‌واسطه فامیل‌بازی و منافع خاص، تلاش می‌شود تا تصویر مخدوشی از فرزندان تهران که دغدغه مردم و شهروندان را دارند، ساخته شود. همچنین، شاهد عملیات رسانه‌ای سنگینی هستیم که هدف آن، جلوگیری از شنیده شدن حرف حق و تحلیل‌های کارشناسی است.

این عضو شورای شهر تهران درخصوص این که چرا این شورا باوجود تمام تلاش‌هایش موفق نیست؟ می گوید : دلیل این عدم موفقیت این است که  آقای دکتر زاکانی بخشی از همان حلقه‌های بسته سیاسی کشور است؛ حلقه‌هایی با ارتباطات خاص و پیچیده که تلاش می‌کنند تمامی منتقدان را حذف و آن‌ها را در مسیر خود خرد کنند. در برخی محافل شنیده می‌شود که این منتقدان صرفاً «نسیمی گذرا» در عرصه سیاست هستند و به‌زودی حذف خواهند شد، چراکه قواعد بازی قدرت را نمی‌دانند و درک نمی‌کنند. اما من می‌خواهم بگویم که شاید امپراتوری پیچیده رسانه‌ای آقای دکتر زاکانی، با هزاران میلیارد تومان هزینه‌ای که امروز صرف می‌شود، بتواند به منتقدان آسیب برساند. اما پیامد این رویکرد، نه‌تنها به نفع ایران نیست، بلکه حتی به نفع انقلاب اسلامی هم نخواهد بود.

او تاکید می کند:‌خفه کردن صدای منتقدان، جامعه را بیش از گذشته به سمت رادیکالیسم و بی‌تفاوتی سوق می‌دهد. و اگر جامعه بی‌تفاوت شود، به قول شهید آوینی، آنجا مرگ آن جامعه رقم خواهد خورد. شهید آوینی جمله‌ای دارد با این مضمون که روزمرگی، بزرگ‌ترین خطر برای یک جامعه است. وقتی شهروندی در انتخابات شرکت نمی‌کند، یعنی دچار همین روزمرگی شده و احساس می‌کند رأی و حضورش هیچ تفاوتی ایجاد نمی‌کند.

این عضو شورای شهر می گوید :‌من باور دارم که آقای دکتر زاکانی، تنها نمونه‌ای از هزاران مدیری است که سال‌هاست از صندلی به صندلی دیگر جابه‌جا می‌شوند و در این مسیر، با حامی‌پروری، یک شبکه قدرتمند پیرامون خود شکل داده‌اند. آن‌ها معادلات قدرت را به‌خوبی بلدند و به ما(منتقدان و چهره‌های جدید) می‌گویند که «بی‌تجربه» هستیم و سیاست را نمی‌فهمیم. اما در نهایت، این مردم هستند که تصمیم می‌گیرند.

امیدوارم شورای هفتم، تکرار شورای های گذشته نباشد

اقراریان ادامه می دهد :‌من معتقدم، سالی در تهران سال خوبی خواهد بود که شاهد یک مشارکت میلیونی در انتخابات باشیم. امیدوارم شورای هفتم، نه‌تنها تکرار شورای ششم نباشد، بلکه حتی تکرار شوراهای گذشته هم نباشد. من امیدوارم شورای هفتم، فصلی جدید در عرصه مدیریت شهری باشد؛ شورایی که به جای تریبون شهرداری بودن، صدای واقعی مطالبات شهروندان باشد.

او با اشاره به تذکر برخی از اعضا در صحن علنی می گوید :‌امروز، شاهد آن هستیم که برخی تریبون‌ها، به جای نمایندگی مردم، عملاً نقش روابط عمومی شهرداری را بازی می‌کنند. این در حالی است که خود شهرداری، یک امپراتوری رسانه‌ای گسترده و عریض و طویل دارد. متأسفم برای نمایندگانی که به جای دفاع از حقوق مردم، به بخشی از دستگاه اطلاع‌رسانی شهرداری تهران تبدیل شده‌اند. همان‌طور که پیش‌تر هم گفتم، در تهران، این شهرداری است که بر شوراها حکومت می‌کند، نه شوراها که بر شهرداری سیاست‌گذاری کنند. این روند، یک ضعف اساسی در ساختار مدیریت شهری است و اگر اصلاح نشود، در سال‌های آینده هم شاهد تکرار مشکلات خواهیم بود.

روزهایی که باد تهران را تمیز می کرد شیرین‌ترین روزها بود

 او به روزهای شیرین تهران هم اشاره می‌کند و می‌گوید:‌شیرین‌ترین روزهای تهران، همان روزهایی بوده که به دلیل باد و  بارندگی و برف، هوای تهران پاک و مطبوع شده است؛ هرچند این روزها، متأسفانه بسیار اندک و محدود بوده‌اند. در طول سال، تهرانی‌ها یاد و خاطره روزهایی را دارند که تهران چنین وضعیت آشفته‌بازاری نداشت. مثالی هست که می‌گویند: «با یک گل بهار نمی‌شود، اما یاد و خاطره بهار ممکن است با یک گل زنده شود.» روزهایی که هوای تهران خوب بود، این گل‌ها بودند که در ۳۶۵ روز سال، که عمدتاً آلوده است یا برای گروه‌های خاص ناسالم، یا به‌طور عمومی برای همه مردم ناسالم است، به چشم می‌خوردند. این‌ها همان روزهای خوب تهران بودند.

او ادامه می دهد :‌اتفاق دیگری که به نظر من اهمیت دارد و باید به آن توجه شود، این است که نمایندگان مجلس شورای اسلامی در حوزه انتخابیه تهران، با توجه به اینکه مجلس اخیراً آغاز به کار کرده و در سال اول فعالیت خود است، باید توجه ویژه‌ای به رسالت و مأموریت خود در قبال تهران داشته باشند.

تهران در حال تبدیل به شهری بی هویت است

اقراریان با بیان این که مسئله هویت تهران، موضوع بسیار مهمی است می گوید :‌ تهران امروز در حال تبدیل شدن به یک شهر بی‌هویت است. ما در خود شهر تهران، هم‌زمان شاهد قله‌هایی از برخورداری و دره‌هایی از فقر هستیم. به وضوح شاهد اختلاف جدی در کیفیت خدمات بین شمال و جنوب تهران هستیم. و من باور دارم که سیاست‌های شهرداری به هیچ‌وجه در مسیر کاهش این شکاف حرکت نکرده است. ممکن است گاهی اوقات اعداد و ارقامی مطرح شود، اما این‌ها هیچ ارتباطی با واقعیت‌های زندگی مردم ندارند و در بسیاری از موارد، گزینه‌ای برای فرار از مشکلات تهران برای شهروندان وجود ندارد.

به گفته رییس کمیته نظارت شورای شهر تهران اولین گام برای نجات تهران، آغاز تمرکززدایی از پایتخت است. امروز تهران با بحران آب مواجه است و ممکن است فردا با بحران فرونشست زمین روبه‌رو شود؛ بحرانی که می‌تواند فاجعه‌ای در تهران ایجاد کند.برخی به ما می‌گویند که مردم را نگران نکنید، اما من به شما می‌گویم که ما سال‌هاست که نگران وضعیت شهر تهران هستیم و باید به‌عنوان سیاست‌گذاران و نمایندگان مردم، نگران این شهر باشیم. این نگرانی ما، نگرانی‌ای است که باید به آن توجه شود.اگر دانشگاه‌های ما زنده، پویا و فعال بودند، این صدا باید از دل دانشجویان و دانشگاه‌های ما به گوش می‌رسید. صدای نجات تهران باید از زبان اساتید و پزشکان شنیده می‌شد. امروز تهران با چالش‌های گوناگونی مواجه است و نیاز به توجه فوری و همگانی دارد.

تهران نماد ذبح عدالت اجتماعی است

او ادامه می‌دهد :‌من این را به صراحت عرض می‌کنم که چرا به نظر من سال گذشته سال خوبی برای تهران نبود. چون خودم به‌عنوان یک معلم و به‌عنوان کسی که عضو شورای شهر تهران هستم و درگیر مسائل تهران هستم، چشم‌انداز روشنی برای تهران با این تصمیم‌گیری‌ها که در دولت، مجلس، شهرداری تهران و شورا امروز در حال انجام است، متصور نیستم. نه تنها چشم‌انداز تهران روشن نیست، بلکه این چشم‌انداز بسیار نگران‌کننده است. بنابراین، من معتقدم سالی که گذشت برای تهران سال خوبی نبود. حال تهران به هیچ‌وجه خوب نیست و خوب نخواهد شد. ما با پروپاگاندای رسانه‌ای و هزینه کردن پول برای خریدن رسانه‌ها نمی‌توانیم تصویری غیرواقعی از آنچه که در زیر پوست این شهر در حال وقوع است به جامعه مخابره کنیم.

اقراریان تاکید می‌کند :‌مردم در ترافیک تهران دارند خرد می‌شوند. نصفی از شهروندان تهرانی که مستاجر هستند، امروز زیر بار اجاره‌خانه دارند خرد می‌شوند. یکی از مسائل اصلی که در انقلاب اسلامی دنبال می‌کردیم و جزو شعارهای مردم بود، موضوع عدالت اجتماعی بود. امروز تهران نماد ذبح عدالت اجتماعی است. امروز تهران نماد قله‌های ثروت و نماد نابرابری در کشور است. تصویری که امروز از تهران مخابره می‌شود، تصویری نیست که با واقعیت‌های کف جامعه تطابق داشته باشد.

۲۳۳۲۳۳