دولت رییسی روز به روز به مشکلات کارگران اضافه کرد

روزکارگر بهانه ای برای سخن گفتن درباره کارگر است، اما چالش های کارگران صرفا به این یک روز خلاصه نمی شود و هر لحظه با چالش هایی از جنس بحران معیشت، ایمنی کار، مسکن و… مواجه هستند. دولت رییسی نیز در میان دولت های دیگر، شرایط سخت تری برای کارگران از نظر دستمزدی ایجاد کرده است.

آفتاب نیوز :

ناصر چمنی، رییس سابق کانون انجمن صنفی کارگران ایران، درباره عمده مطالبان کارگران ایران در سال 1403 به سایت انتخاب گفت: عمده ترین مطالبات جامعه ی کارگری از دهه هفتاد شروع شد؛ وقتی که دادنامه 179 از طریق دیوان عدالت اداری آمد و عنوان شد که در کار های مستمر، کارفرما می تواند قرارداد موقت ببندد و شروع مشکلات کارگری آغاز شد. هیچ دولتی برای حل این مساله گام برنداشت و شاهد این هستیم که بیش از 97 درصد جامعه ی کارگری با قرارداد های موقت و سفید امضا و یا قرارداد های 2 ماهه و 3 ماهه کار می کنند که بزرگترین دغدغه جامعه ی کارگر همین مساله عدم امنیت است. امنیت خود به خود آرامش بخش است، اما اگر نباشد، از نظر روانی برای نیروی کار خیلی اثرات بدی دارد. از اواسط دهه هشتاد با روی کار آمدن احمدی نژاد و بحث هدفمندی یارانه ها که آن زمان هم کارگران مخالف آن بودند، باعث شد تورم شدیدی شکل بگیرد و دستمزد کارگران را هم در آن سال 10 درصد مصوب کردند. این اتفاقات باعث شد معیشت کارگر، بعد از امنیت شغلی از دست برود.

او افزود: متاسفانه دولت های بعد از احمدی نژاد هم در بحث معیشت کار خاصی نکردند. بحث امنیت و ایمنی شغلی هم برای کارگران یک دغدغه است. ما نسبت به استاندارد های جهانی وضعیت خوبی در حوادث کار نداریم. جامعه ی کارگری یعنی 50 درصد جمعیت کشور؛ با اتفاقی که در بحث دستمزد افتاد، جامعه ی کارگری فهمید که دولت علاقه ای به حقوق کارگران ندارد. کارگران 14 هزار شهید دادند، اما تنها جامعه ای که نادیده گرفته شده، جامعه ی کارگری است.

وی در ادامه در رابطه با مشکلات ایجاد شده برای کارگران در دولت رییسی بیان کرد: دولت رییسی هم نه تنها مشکلی را حل نکرد، بلکه روز به روز به مشکلات جامعه ی کارگری اضافه کرد. در دو سال گذشته افزایش دستمزد های کمتر از تورم تصویب شد و سال 27 درصد و امسال 35 درصد، بدون امضای نماینده کارگران اجرایی شد. امسال که مصوبه ی مزد را بدون امضا نماینده کارگران ابلاغ کردند، یک ضربه ی خیلی بزرگ به جامعه ی کارگری بود. تشکل های کارگری و نمایندگان آن ها را نادیده گرفتند و بدون در نظر داشتن نظر مثبت کارگران، هر کاری دلشان خواست کردند. درصد نادیده گرفته شدن کارگران، در دولت رییسی بیشتر از تمام دولت ها بوده است.

چمنی درباره لزوم گفتگو با جامعه ی کارگری از سوی دولت گفت: شعار امسال به مشارکت مردم اشاره می کند؛ وقتی جامعه ی کارگری را به نان شب محتاج می کنیم، نباید انتظار داشته باشیم که مشارکت خیلی بالایی داشته باشند و رشد اقتصادی به دست بیاوریم. به نظر من هنوز هم دیر نشده است، اگر دولت می خواهد کاری بکند، باید اول حرف های جامعه کارگری را بشنود و شرایطی که امسال برای دستمزد به وجود آوردند را اصلاح کنند. باید دل جامعه ی کارگری به کار کردن گرم شود تا تمام نیروی جوان ما وارد شغل های کاذب نشوند.