مجازات شوهر بدبین که به زنش اسیدپاشید تغییر کرد!

متهم پس از بازداشت گفت چون نتوانست خیانت و دزدی همسرش را ثابت کند دست به اسیدپاشی زد.

سال ۱۴۰۱ بود که پلیس در جریان اسیدپاشی در منطقه افسریه قرار گرفت. زن مجروح به بیمارستان منتقل و تحقیقات برای شناسایی عامل اسیدپاشی آغاز شد. یک هفته بعد از حادثه زن مجروح که مریم نام دارد مورد تحقیق قرار گرفت و گفت: شوهرم امین به صورتم اسیدپاشی کرد.

این زن گفت: من و شوهرم مدت زیادی است که با هم اختلاف داریم. من قهر کرده و به خانه برادرم رفته بودم. روز حادثه شوهرم گفت بچه را آورده تا تحویل من بدهد. من هم جلوی در رفتم. یک پارچ اسید دستش بود که آن را به صورت من پاشید.

هرچند چشم ها و گوش زن جوان آسیب ندیده بود اما سوختگی شدیدی در قسمت موها ابروها پلک و بالاتنه زن ایجاد شده بود.

پلیس در ادامه تحقیقات امین را شناسایی و بازداشت کرد. او به اسیدپاشی اعتراف کرد و گفت: مریم به من خیانت می کرد و با مردان غریبه رابطه داشت. من از او به دادسرای ارشاد شکایت کردم و خواستار مجازات مریم شدم اما دادسرا به من گفت هیچ مدرکی علیه مریم وجود ندارد و او زن پاکدامنی است. مریم تبرئه شد اما می دانستم او زرنگی کرده و دادسرا را گول زده است. بعد از مدتی متوجه شدم یک و نیم میلیارد از اموالم نیست. فهمیدم مریم آن را دزدیده است. دوباره شکایتی علیه او مطرح کردم اما چون او زن زرنگی بود توانست خودش را تبرئه کند. وقتی فهمید متوجه کارهایش شده ام پایش را در یک کفش کرد و گفت می خواهد طلاق بگیرد. برادرش هم کمک کرد. مریم به خانه برادرش رفته بود. می دانستم می خواهد با پول های من کاری انجام بدهد و دوباره به من خیانت بکند. بچه را از مریم گرفتم اما خودش برنگشت. فکر کردم حالا که قانون حق من را نگرفته خودم حقم را بگیرم. به همین خاطر هم مریم را با اسید سوزاندم.

متهم گفت: من یک لیتر و نیم اسید خریدم و او را سوزاندم و بعد هم فرار کردم. اصلاً هم از کارم پشیمان نیستم.

بازپرس با توجه به تحقیقاتی که انجام داد متوجه شد امین قبل از مریم با زن دیگری ازدواج کرده و با وجود اینکه دو بچه داشته از این زن جدا شده است. او به همسر اولش هم مظنون بوده و تصور می کرده آن زن به او خیانت می کند.

پزشکی قانونی بعد از بررسی روانی متهم او را دچار اختلال خلقی تشخیص داد و بیماری افسردگی او را حاد عنوان و توصیه کرد متهم در یک مرکز درمان بیماری های روانی بستری شود. با این حال او را مسئول اعمال خودش تشخیص داده و پرونده پس از تکمیل به شعبه ۱۳ دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد.

مریم در دادگاه شکایت خود را مطرح کرد و گفت: شوهرم مدام علیه من شکایت می کرد طوری که ما در کلانتری معروف شده بودیم حتی ماموران هم می دانستند من کاری نکرده ام و شوهرم مشکل روانی دارد. آنقدر من را اذیت کرد و کتک زد که تصمیم گرفتم از همسرم جدا شوم. من را تهدید کرد که بچه را نمی دهد. من هم قبول کردم بچه پیش او باشد و این طوری بود که به خانه برادرم رفتم. چند روزی بود که زنگ می زد و پیام می داد اما اصلاً اهمیت نمی دادم تا اینکه پیام داد می خواهد بچه را بیاورد. زنگ را زد و در را باز کردم. ناگهان با یک پارچ اسید به من حمله کرد. کور نشدم اما همه جوانی و زیبایی من از بین رفت. من گذشت نمی کنم.

وقتی متهم در جایگاه قرار گرفت اتهام را قبول کرد و گفت: از کاری که کردم پشیمان نیستم. زنم دروغ می گوید که خیانت نمی کرد. او هم خیانت کرد و هم پول های من را به برادرش داد.

در پایان متهم به پرداخت دیه جراحاتی که بر بدن مقتول وارد کرده بود و ۱۵ سال حبس محکوم شد.

پس از گذشت دو سال از حادثه متهم موفق شد با پرداخت دیه ای سنگین و مهریه به مریم رضایت قربانی را به صورت قانونی بگیرد. او سپس نامه ای به دادگاه نوشت و درخواست تخفیف در مجازات کرد.

دادگاه با توجه به تسلیم به رأی متهم محکومیت او را از ۱۵ سال به ۱۲ سال کاهش داشت و با توجه به اینکه او موفق به جلب رضایت قربانی شده بود با ۵ درجه تخفیف حبس را از ۱۲ سال به ۳ سال کاهش داد. متهم بعد از گذراندن دوران حبس آزاد خواهد شد.