برای چه به بازدید از این موزه برویم؟

بازدید از موزه فراتر از تماشای اشیای قدیمی است؛ این تجربه ای عمیق است که ذهن را پرورش می دهد، هویت را شکل می بخشد و دریچه ای به سوی تاریخ، هنر و فرهنگ می گشاید. موزه ها نه تنها گذشته را حفظ می کنند، بلکه با داستان هایشان، الهام بخش آینده اند و آرامشی در هیاهوی زندگی مدرن فراهم می آورند.

در نگاه بسیاری از افراد، موزه ها هنوز هم مکان هایی خاموش و غبارگرفته به شمار می آیند که تنها اشیایی باستانی را در خود جای داده اند و بازدید از آن ها شاید برای عده ای کسل کننده به نظر برسد. اما باید گفت که این تصور، به هیچ وجه بازتاب دهنده واقعیت پویای موزه های امروزی نیست. موزه ها، به ویژه در عصر حاضر، به کانون هایی زنده، تعاملی و حیاتی تبدیل شده اند که نقش های گوناگونی در زندگی فرهنگی، اجتماعی و حتی شخصی ما ایفا می کنند. آن ها دیگر تنها نمایشگاه هایی از آثار گذشتگان نیستند، بلکه فضایی برای یادگیری، الهام بخشی، تفکر و حتی گفتگو درباره چالش های جهان امروز هستند. با این نگاه، می توان دریافت که بازدید از موزه، فعالیتی بسیار غنی و ارزشمند است که می تواند ابعاد تازه ای به درک ما از جهان و خودمان ببخشد. در این مقاله به دلایلی می پردازیم که نشان می دهند چرا بازدید از موزه ها یک تجربه ضروری و دلنشین است و چگونه این گنجینه های زنده می توانند نگاه ما را به تاریخ، هنر و آینده برای همیشه تغییر دهند.

موزه ها: پل هایی به گذشته و هویت

موزه ها، ستون های محکم حافظه جمعی یک جامعه هستند. آن ها به ما کمک می کنند تا ریشه هایمان را به یاد بیاوریم، بدانیم از کجا آمده ایم و چه کسی هستیم. این مکان ها، فراتر از ساختمان هایی برای نگهداری اشیا، به ما یادآوری می کنند که تاریخ، تنها مجموعه ای از حوادث نیست، بلکه جریانی زنده است که هویت ما را شکل داده است. با قدم گذاشتن در یک موزه، احساس می کنیم که نه فقط با اشیا، بلکه با روح زمان، با مردمان گذشته و با داستان هایی که آن ها زیسته اند، ارتباط برقرار می کنیم.

گنجینه ای برای حافظه جمعی و هویت فرهنگی

یکی از مهم ترین کارکردهای موزه ها، حفظ حافظه جمعی و هویت فرهنگی است. در دنیای پرشتابی که بسیاری از سنت ها و گذشته ها به سرعت فراموش می شوند، موزه ها همچون لنگری محکم، ما را به گذشته متصل نگه می دارند. اشیایی که در موزه ها به نمایش گذاشته می شوند، تنها مصنوعات نیستند؛ آن ها حامل داستان ها، باورها و ارزش هایی هستند که نسل به نسل منتقل شده اند. از ظروف سفالین دوران باستان گرفته تا دستاوردهای علمی معاصر، هر شیء در موزه، بخشی از پازل هویت فرهنگی ما را تشکیل می دهد. بدون موزه ها، بخش عمده ای از این حافظه پاک شده و ما دچار فراموشی تاریخی می شدیم، که این خود می تواند عواقب جبران ناپذیری برای هویت جمعی یک ملت داشته باشد.

تاریخ را نه فقط بخوانیم، بلکه تجربه کنیم

خواندن تاریخ در کتاب ها ارزشمند است، اما تجربه آن در موزه، چیزی کاملاً متفاوت است. وقتی در مقابل یک دست نوشته قدیمی، یک تابلوی نقاشی که قرن ها پیش کشیده شده، یا یک ابزار جنگی از دوران باستان قرار می گیریم، حسی عمیق تر از صرفاً خواندن یک متن در ما بیدار می شود. این اشیا، مادیتی از گذشته را به ما نشان می دهند که با چشمان خود می توانیم آن را ببینیم، گاهی حتی می توانیم احساس کنیم که دست هنرمند یا صنعتگری که آن را ساخته، هنوز روی آن جا مانده است. این تجربه، حس واقعی بودن تاریخ را به ما القا می کند و یادگیری را از یک فرآیند ذهنی به یک تجربه حسی و عینی تبدیل می سازد. از تمدن های بین النهرین و مصر باستان گرفته تا دوران انقلاب های صنعتی و معاصر، هر شیء در موزه، فصلی از کتاب بی انتهای تاریخ را روایت می کند.

ریشه هایمان را درک کنیم تا مسیر آینده را بیابیم

شاید شنیده باشید که آینده متعلق به کسی است که گذشته اش را می شناسد. این جمله، در مورد موزه ها و نقش آن ها در زندگی ما، معنای عمیقی پیدا می کند. درک ریشه ها، شناخت مسیری که بشر تا به امروز طی کرده، و آشنایی با اشتباهات و موفقیت های گذشته، چراغ راه آینده است. موزه ها به ما فرصت می دهند تا با نگاهی دقیق تر، چگونگی تکامل انسان، فناوری، هنر و اجتماع را در طول اعصار مشاهده کنیم. این درک عمیق از گذشته، نه تنها به ما بصیرت می دهد تا از تکرار خطاهای پیشینیان پرهیز کنیم، بلکه الهام بخش ما برای ساختن آینده ای بهتر و متفاوت تر می شود. موزه ها به ما کمک می کنند تا با درک درست از جایگاهمان در گذر زمان، قدم هایی محکم تر و آگاهانه تر به سوی آینده برداریم.

موزه ها: کانون های آموزش، الهام و گفتگو

موزه ها دیگر صرفاً فضایی برای نمایش اشیای تاریخی نیستند؛ آن ها به مراکز پویا برای آموزش، الهام بخشی و تعاملات اجتماعی تبدیل شده اند. این مراکز فرهنگی با برنامه های متنوع و رویکردهای نوین، فرصت های بی نظیری برای یادگیری در هر سن و سال فراهم می کنند و به پرورش تفکر انتقادی و خلاقیت کمک شایانی می کنند.

یادگیری تعاملی و جذاب برای هر سن و سال

یکی از برجسته ترین دلایل برای بازدید از موزه ها، فرصت بی نظیری است که برای یادگیری تعاملی و لذت بخش ارائه می دهند. به ویژه برای کودکان، موزه ها می توانند دنیایی از کشف و هیجان باشند. جایی که مفاهیم پیچیده تاریخی، علمی یا هنری از طریق بازی، فعالیت های عملی و نمایش های دیداری، به شکلی ساده و قابل فهم ارائه می شوند. کودکان می توانند با لمس کردن (در صورت امکان)، تماشای ویدئوها، شرکت در کارگاه های آموزشی و حتی ایفای نقش، با مفاهیم ارتباط برقرار کنند. این نوع یادگیری، بسیار عمیق تر و ماندگارتر از یادگیری صرفاً از طریق کتاب ها است و حس کنجکاوی و اشتیاق به دانستن را در آن ها شعله ور می سازد. بزرگسالان نیز می توانند از طریق برنامه های آموزشی، سخنرانی ها و تورهای تخصصی، دانش خود را در زمینه های مختلف افزایش دهند و دیدگاه های جدیدی کسب کنند.

پرورش تفکر انتقادی و جرقه های خلاقیت

موزه ها ذهن ما را به چالش می کشند. وقتی در مقابل یک اثر هنری انتزاعی یا یک دستاورد علمی قرار می گیریم، ناخودآگاه شروع به پرسیدن سؤالاتی می کنیم: این چه معنی می دهد؟ چرا اینگونه ساخته شده؟ پیام پنهان آن چیست؟ این پرسش ها، محرکی برای توسعه تفکر انتقادی هستند. موزه ها ما را ترغیب می کنند تا به ابعاد مختلف یک اثر نگاه کنیم، آن را تحلیل کنیم و با دانش قبلی خودمان ارتباط دهیم. این فرآیند، نه تنها قدرت تحلیل ما را تقویت می کند، بلکه جرقه های خلاقیت و نوآوری را در ذهن ما بیدار می سازد. مشاهده آثار هنرمندان بزرگ، اختراعات دانشمندان پیشرو و طراحی های خلاقانه از سراسر جهان، می تواند الهام بخش ایده های جدیدی در زندگی شخصی و حرفه ای ما باشد.

بستری برای گفتمان های فرهنگی و اجتماعی (نسل سوم موزه ها)

موزه های نسل جدید، به ویژه موزه های نسل سوم، فراتر از نقش سنتی خود رفته اند و به پلتفرم هایی پویا برای گفتمان های اجتماعی و فرهنگی تبدیل شده اند. این موزه ها با برگزاری کارگاه ها، نمایشگاه های موقت و برنامه های آموزشی مرتبط با چالش های امروز جامعه، مانند محیط زیست، صلح، حقوق بشر و عدالت اجتماعی، نقش فعالی در آگاهی بخشی و ایجاد تغییر ایفا می کنند. آن ها فضایی را فراهم می آورند که مردم با دیدگاه های مختلف می توانند درباره مسائل مهم روز گفتگو کنند، تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و راه حل های جدیدی بیابند. این رویکرد، موزه را از یک مکان صرفاً دیدنی، به یک نهاد اجتماعی فعال و تأثیرگذار در جامعه تبدیل می کند که در شکل دهی به آینده ای بهتر نقش حیاتی دارد.

موزه ها: خلوتگاهی برای آرامش و زیبایی شناسی

در زندگی شلوغ و پرفشار امروز، یافتن مکانی برای آرامش، تفکر و لذت بردن از زیبایی ها اهمیت ویژه ای دارد. موزه ها دقیقاً چنین فضایی را فراهم می کنند؛ پناهگاهی از هیاهوی روزمره که به ما اجازه می دهد نفسی تازه کنیم، غرق در زیبایی شویم و با خودمان خلوت کنیم.

فرار از هیاهوی زندگی روزمره و غرق شدن در آرامش

شاید یکی از لذت بخش ترین جنبه های بازدید از موزه، امکان فرار موقت از شلوغی و استرس های زندگی مدرن باشد. موزه ها معمولاً فضاهایی آرام و سکوت آمیز دارند که به بازدیدکننده این فرصت را می دهند تا بدون حواس پرتی های بیرونی، روی لحظه حال و آنچه در برابرش قرار دارد، تمرکز کند. در این فضاها، تلفن های همراه کمتر زنگ می زنند، صدای بوق ماشین ها به گوش نمی رسد و می توانیم با ذهنی آسوده، به تماشای آثار هنری یا تاریخی بنشینیم. این آرامش، نه تنها برای ذهن، بلکه برای روح نیز سودمند است و می تواند مانند یک مدیتیشن کوتاه، استرس ها را کاهش داده و حس آرامش و تجدید قوا را به ما هدیه دهد.

لذت بی واسطه از هنر و شکوه زیبایی

موزه ها، گنجینه هایی از زیبایی های هنری هستند. از نقاشی های رنگارنگ و مجسمه های باشکوه گرفته تا معماری خیره کننده بناهای موزه، هر گوشه از این فضاها می تواند منبعی از لذت بصری و زیبایی شناختی باشد. غرق شدن در دنیای هنر، تماشای ظرافت های یک اثر، درک رنگ ها، فرم ها و تکنیک هایی که هنرمند به کار برده، تجربه ای عمیقاً شخصی و دلنشین است. این تجربه، حس قدردانی از خلاقیت انسان را در ما زنده می کند و به ما یادآوری می کند که زیبایی در زندگی تا چه اندازه اهمیت دارد. موزه ها با ارائه این فرصت، به ما کمک می کنند تا حواس زیبایی شناختی خود را تقویت کنیم و از طریق هنر، به درک عمیق تری از جهان و احساسات انسانی برسیم.

فضایی برای تامل و خوداندیشی (ایده موزه شدن فکر)

یکی از مفاهیم عمیق تر در مورد موزه ها، به قول متفکران، این است که فکر انسان است که موزه می شود. این بدان معناست که موزه تنها محلی برای نمایش اشیای مادی نیست، بلکه فضایی است که ما را به تفکر و خوداندیشی دعوت می کند. در برابر یک اثر هنری یا یک دستاورد تاریخی، می توانیم به زندگی خودمان، به جایگاهمان در تاریخ، به ارزش هایمان و به چگونگی شکل گیری جهان امروز فکر کنیم. موزه ها ما را به تأمل درباره موضوعاتی فراتر از دغدغه های روزمره دعوت می کنند و به ما فرصت می دهند تا با جهان و جایگاه خودمان در آن، ارتباطی عمیق تر برقرار کنیم. این خلوت گزینی فکری، می تواند به کشف بینش های جدیدی درباره خودمان و محیط اطرافمان منجر شود.

موزه ها مکان هایی هستند که فراموشی را از ما زایل می کنند و به ما یادآوری می کنند که چه کسی هستیم و از کجا آمده ایم؛ این شناخت، کلید راه آینده و زندگی حال است.

موزه ها: سفیران توسعه پایدار و پیام آوران صلح

در دنیایی که با چالش های بزرگی همچون تغییرات اقلیمی، درگیری های منطقه ای و نیاز به توسعه ای پایدار روبروست، موزه ها نقشی فراتر از یک مکان نمایش آثار دارند. آن ها می توانند به عنوان نهادهایی پویا، در ترویج مفاهیم توسعه پایدار و ایجاد فرهنگ صلح و همزیستی در جامعه، پیشرو باشند.

نقش پیشرو در ترویج مفهوم توسعه پایدار

موزه ها، به عنوان نگهبانان میراث فرهنگی و طبیعی، از جمله نهادهایی هستند که می توانند نقش مهمی در ترویج مفهوم توسعه پایدار ایفا کنند. این مفهوم که در اواخر قرن بیستم توسط یونسکو تعریف شد، بر این اصل تأکید دارد که توسعه باید به گونه ای صورت گیرد که نیازهای نسل حاضر را بدون به خطر انداختن توانایی نسل های آینده در تأمین نیازهایشان، برآورده سازد. موزه ها با نمایش آثار مربوط به محیط زیست، فرهنگ های بومی که با طبیعت در هماهنگی زندگی کرده اند، و دستاوردهای علمی که به حفظ منابع کمک می کنند، می توانند آگاهی عمومی را نسبت به اهمیت حفظ محیط زیست و منابع طبیعی افزایش دهند. آن ها می توانند از طریق برنامه های آموزشی و نمایشگاه های تعاملی، به بازدیدکنندگان نشان دهند که چگونه می توان به حفظ زمین برای نسل های آینده کمک کرد و میراث فرهنگی و طبیعی را به عنوان ستون های اصلی توسعه پایدار، پاس داشت.

تبدیل کینه ها به درک متقابل؛ داستان صلح و همزیستی

یکی از ارزشمندترین کارکردهای موزه ها، نقش آن ها به عنوان پیام آوران صلح و همزیستی است. موزه ها می توانند مکانی باشند که در آن، داستان های جنگ و صلح به گونه ای روایت شوند که به جای دامن زدن به کینه ها و دشمنی ها، به درک متقابل و بخشش کمک کنند. برای مثال، در وین، پایتخت اتریش، یادمانی برای جنگ ناپلئون با اتریش ساخته شده است. این یادمان، به جای ساختن مجسمه ای از ناپلئون که شمشیری در پشت یک سرباز اتریشی فرو کرده باشد، مجسمه یک شیر زخمی و خسته را به نمایش می گذارد. در زیر آن نوشته شده است: این مکانی است که صدها اتریشی و فرانسوی در راه اعتلای میهن خود جنگیدند و کشته شدند. این تصویر، نمادی از ناپلئون زخمی و شکست خورده است که توسط اتریشی ها به این حال افتاده است. وقتی یک فرانسوی آن را می بیند، به نماد شیر و شجاعت گذشته خود می بالد و به فکر فرو می رود، و یک اتریشی نیز با دیدن آن، حس غرور پیدا می کند. بدین ترتیب، این اثر فرهنگی به جای انتقال کینه، حس مشترک شجاعت و فداکاری را برجسته می کند و بر صلح و پرهیز از جنگ تأکید دارد. موزه ها می توانند با برجسته کردن نقاط مشترک انسانی و نمایش عواقب ویرانگر جنگ ها، به عنوان کانون هایی برای ترویج صلح، آگاهی و زندگی بهتر عمل کنند.

فراتر از انتظار: موزه های نسل نوین (نسل های سوم و چهارم)

مفهوم موزه در طول زمان دستخوش تغییر و تحولات شگرفی شده است. از موزه های نسل اول که صرفاً به نگهداری و نمایش آثار می پرداختند تا موزه های نسل های نوین که افکار و ایده ها را نیز به موزه تبدیل می کنند، مسیری طولانی پیموده شده است. این تکامل، تجربه بازدیدکنندگان را متحول کرده و موزه ها را به نهادهایی بسیار فعال تر و درگیرتر با جامعه و مفاهیم انتزاعی تبدیل کرده است.

تحولات شگرف در تعریف موزه: از نگهداری تا خلق ایده

در ابتدا، موزه ها (نسل اول) صرفاً به عنوان فضاهایی برای حفاظت از آثار تاریخی، هنری و میراث فرهنگی و طبیعی عمل می کردند. انگیزه اصلی در آن دوران، غرور ملی و افتخار به گذشته بود. اما در دهه 70 میلادی، ایکوم (شورای بین المللی موزه ها) با تعیین «روز جهانی موزه»، نگاه جدیدی را معرفی کرد (نسل دوم). در این نسل، یک اثر موزه ای از ابعاد گوناگون مورد توجه قرار می گرفت؛ جنبه های اقتصادی، باورها، تکنیک ساخت و ده ها زاویه دید دیگر بر یک اثر، تحلیل و بررسی می شد. سپس، در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن ۲۱، با تحولات بزرگ اجتماعی و انقلاب ارتباطات، و همچنین نیاز مبرم به پرداختن به مسائلی مانند توسعه پایدار و صلح، مفهوم موزه ها به سمت «نسل سوم» پیش رفت. در این نسل، موزه نه فقط ساختمان، بلکه یک فرهنگ و یک نگاه است که فراموشی را از ما می زداید و راه را برای آینده درست می پیماید. اما جذاب ترین و آوانگاردترین دیدگاه، «نسل چهارم» موزه هاست که در آن، خود فکر و ایده، پیش از تبدیل شدن به ماده، موزه می شود.

موزه صلح تهران: الگویی از نسل سوم

موزه صلح تهران نمونه ای برجسته از موزه های نسل سوم در ایران است. این موزه، فراتر از نمایش صرف اشیا، به ترویج فرهنگ صلح، دوستی و همزیستی می پردازد. موزه صلح تهران، با برگزاری کارگاه های آموزشی برای دانش آموزان و سایر اقشار جامعه، به آن ها مهارت های صلح سازی، حل اختلاف و درک متقابل را می آموزد. این موزه با نمایش آثار و اسناد مربوط به جنگ و پیامدهای آن، و همچنین دستاوردهای صلح جویان و فداکاری های مردم در راه صلح، به جای دامن زدن به کینه ها، بر ارزش های والای انسانی و ضرورت پرهیز از خشونت تأکید می کند. بازدید از این موزه، نه تنها یک تجربه آموزشی است، بلکه یک دعوت به تفکر عمیق تر درباره صلح جهانی و نقش هر فرد در تحقق آن است.

موزه معصومیت اورهان پاموک: تجسم ایده در نسل چهارم

موزه معصومیت در استانبول، اثری از اورهان پاموک، نویسنده برنده جایزه نوبل، یک مثال بی نظیر از موزه های نسل چهارم است. پاموک رمان «موزه معصومیت» را نوشت که یک داستان کاملاً خیالی بود. سپس او این رمان را به یک موزه واقعی تبدیل کرد! داستان رمان در خانه ای قرمز در استانبول اتفاق می افتد؛ پاموک یک خانه واقعی در همان محل خیالی رمان خرید و آن را با جزئیات دقیق، بر اساس روایت کتاب، بازسازی کرد. حتی ته سیگارهای داستان و جزئیات روزمره شخصیت ها، به شکلی مادی و دقیق در موزه به نمایش گذاشته شده اند. در این موزه، صدای ضبط شده خود اورهان پاموک را می شنویم که داستان را روایت می کند. این موزه، نشان می دهد که چگونه یک ایده، یک فکر یا یک داستان، می تواند به خودی خود موزه شود و قبل از آنکه به یک شیء مادی تبدیل گردد، ارزشمند و قابل نمایش باشد. موزه معصومیت، تجربه بازدیدکنندگان را از تماشای صرف اشیا به درگیر شدن فعال با یک روایت، یک ایده و یک جهان ذهنی تبدیل می کند و مرزهای بین هنر، ادبیات و واقعیت را در هم می شکند.

راهنمای عملی برای تجربه ای فراموش نشدنی از موزه گردی

برای اینکه تجربه بازدید از موزه به یک خاطره لذت بخش و پربار تبدیل شود، تنها دانستن دلایل اهمیت موزه ها کافی نیست؛ بلکه برنامه ریزی و رعایت نکاتی کوچک می تواند تفاوت بزرگی در کیفیت بازدید ایجاد کند. با کمی آمادگی، می توانیم از هر لحظه حضور در این گنجینه های فرهنگی حداکثر بهره را ببریم.

1. برنامه ریزی قبلی: پیش از هر چیز، به وب سایت موزه مورد نظر مراجعه کنید. ساعات بازدید، روزهای تعطیل، قیمت بلیط، نمایشگاه های موقت و رویدادهای ویژه را بررسی کنید. این کار به شما کمک می کند تا زمان بندی دقیق تری داشته باشید و از برنامه هایی که ممکن است مورد علاقه شما باشند، باخبر شوید.
2. استفاده از راهنماهای صوتی یا تورهای گروهی: بسیاری از موزه ها راهنماهای صوتی (Audio Guide) ارائه می دهند که اطلاعات جامع و جذابی درباره هر اثر در اختیار شما قرار می دهند. همچنین، شرکت در تورهای گروهی با راهنمای متخصص می تواند به درک عمیق تر شما از تاریخ و پس زمینه آثار کمک کند.
3. توجه به علایق شخصی و انتخاب موزه های متناسب: نیازی نیست که همه موزه های یک شهر را بازدید کنید. بر اساس علایق خود (مثلاً هنر، تاریخ، علم، قوم نگاری) موزه ای را انتخاب کنید که برایتان جذاب تر است. این کار باعث می شود تا از بازدید خود بیشتر لذت ببرید و احساس خستگی نکنید.
4. بازدید با کودکان: اگر با کودکان به موزه می روید، حتماً برنامه های ویژه کودکان و نوجوانان را بررسی کنید. بسیاری از موزه ها، کارگاه ها یا بخش های تعاملی خاصی برای آن ها دارند که یادگیری را برایشان سرگرم کننده و جذاب می کند. اجازه دهید آن ها نیز پرسش های خود را مطرح کنند و به کشف دنیای موزه بپردازند.
5. گذاشتن زمان کافی و لذت بردن از جزئیات: برای بازدید از موزه عجله نکنید. به هر اثر، به اندازه کافی زمان دهید تا بتوانید جزئیات آن را مشاهده کنید و با آن ارتباط برقرار نمایید. گاهی ایستادن برای چند دقیقه در مقابل یک نقاشی یا مجسمه، می تواند احساسی عمیق تر از دیدن ده ها اثر در عجله به شما بدهد.

نتیجه گیری: دریچه ای به آگاهی، الهام و زندگی بهتر

بازدید از موزه، فعالیتی است که می تواند ابعاد تازه ای به زندگی ما ببخشد. این گشت و گذار در گنجینه های تاریخ و هنر، نه تنها فرصتی برای یادگیری و غنی سازی دانش ماست، بلکه دریچه ای به سوی خودشناسی و درک عمیق تر از جایگاهمان در جهان است. موزه ها، با حفظ حافظه جمعی و هویت فرهنگی، ما را به ریشه هایمان متصل می کنند و با الهام بخشیدن به تفکر انتقادی و خلاقیت، مسیرهای جدیدی برای آینده می گشایند.

چه در یک موزه باستانی در قلب شهری تاریخی قدم بگذاریم، چه در یک گالری هنری مدرن غرق شویم، و چه در یک موزه تعاملی نسل جدید، موزه ها همیشه فضایی برای آرامش، تامل و تجربه زیبایی شناسی فراهم می آورند. آن ها همچنین با نقش آفرینی در ترویج توسعه پایدار و صلح، به عنوان نهادهای فعال اجتماعی، به شکل گیری آینده ای بهتر برای همه انسان ها کمک می کنند. هر موزه، فارغ از کوچک یا بزرگ بودنش، گنجینه ای از دانش، هنر و بینش است که با هر بازدید، داستانی جدید در زندگی ما می نویسد و دیدگاهمان را نسبت به جهان اطرافمان وسیع تر می سازد. پس دفعه بعد که به دنبال یک تجربه متفاوت و غنی بودید، به خود و عزیزانتان یک بازدید از موزه را هدیه دهید و اجازه دهید این مکان های شگفت انگیز، دریچه ای به سوی آگاهی، الهام و زندگی بهتر برای شما باشند.